મુહબ્બતકી રોટી

એક સ્ત્રી જ્યારે પોતાના હાથે રોટી બનાવે છે, ત્યારે તે તેના હાથમાંથી નીકળતી એનર્જી (ઉર્જા) આપે છે. જે ખાનારના પેટમાં જાય છે. અને તેનાથી મળતી તાકાત એ ઉર્જાનો મુખ્ય ભાગ જ છે. લોટનો રોટલો બનાવતી સ્ત્રી મારા મતે બ્રહ્મા જ છે. જે બીજી અનેકાનેક એનર્જીનું સર્જન કર્યે જાય છે.

ગામડાંમાં કે શહેરમાં જે સ્ત્રી પોતાની આજીવિકા માટે બીજાંવ ને રોટલી બનાવી ખવડાવે ત્યારે તેની કિંમત ‘અમૂલ્ય’ છે. તેની સાથે બાર્ગેઈન કરવું એ ગુનો ગણી શકાય. કેમ કે એમાં મૂલ્ય કરતા વેલ્યુ વધારે છે, પેટના ખાડાની. જે કેમેરો એવી ઘટનાનો ફોટો પાડે તેવા ફોટોનું મૂલ્ય પણ ઊંચું આંકી શકાય.

કોઈક ને ત્યાં મહેમાન બનીને જવાનું થાય ત્યારે તે ઘરની સ્ત્રી આપણને જમવા માટે રોકી લે, ત્યારે તેને ‘દેશના પ્રેસિડેન્ટનું આમંત્રણ’ સમજવું. કેમ કે એવું (મમતાભર્યું) જમણ નસીબદારને મળતું હોય છે. રોટલી તો વફાદારીનું ‘બોન્ડ’ છે. કેમ કે એમાં ‘નમક’ છે. અને એટલે જ તો તે નમકહલાલીનો શ્રેષ્ટ સિમ્બોલ બને છે.

‘મુહબ્બતકી રોટી’ જ્યારે પેટમાં જાય છે ત્યારે એની સીધી અસર દિલથી થઇ દિમાગ પર પડે છે. ને પછી શું સૂઝે?- સિમ્પલી !!! મસ્ત વિચારો, આઈડિયાઝ. ને એ માટે જ તો આપણે અહીં વારંવાર મળતા રહીએ છીએ, રાઈટ?

પ્રેમિક પંચ:

“રોટલીમાં મધની મિઠાશ ઉમેરવી છે?- તો બસ…તે બનાવતી વખતે સ્ત્રીનાં હાથ ચૂમી લેજો. ને જો ગાલ ચૂમી લેવાય તો…મધ સાથે માખણનો ટેસ્ટ પણ ઉતર્યો જ સમજો.”

(Photo Credit: Michael Benanav for NYtimes.com)

Advertisements

“કાઠિયાવાડનો આ રોટલો ય કેવો? સાંભળો…

“મારાં વા’લાવ આપડું ગુજરાત ભલેને ૫૫ વરહનું થ્યું હોય પણ એ દિવશે દિવશે જુવાન થતું જાય સી. ને ઈમાંય જો આ કાઠીયાવાડની ધીંગી ધરા સે તો આખું ગુજરાત જીવતુંસ. ને પેલું હું કે’વું….વાઈબ્રન્ટ પણ…”
– કાઠીયાવાડને હજુયે અડધું ભટકેલા જીવ મુર્તઝાચાર્ય.
—- —-
મિસરમાં બેસી ગુજરાતની યાદને ફરીવાર તાજી તાજી વાગોળવા ગઈકાલે ઝવેરચંદ મેઘાણી નામના દરિયામાં (થોડી વાર માટે પણ ફક્ત કિનારેજ) ડૂબકી મારી આવ્યો. ને એમાંય અઢળક મોતીઓ દેખાયા હોવા છતાં એકાદ ઉપાડી લાવ્યો છું. જોઈ લ્યો એનું આહા ! વાહ !! પ્રૂફ.
— — —
“કાઠિયાવાડનો આ રોટલો ય કેવો? સાંભળો…
મંગલપુર ગામનો બાજરો હોય, ધ્રાંગધ્રાના પાણી ઘંટી હોય, દીધકિયા (જિ. સુરેન્દ્રનગર) ગામના કુંભારે બનાવેલી તાવડી હોય, મેરુપરગામની રાજપૂતાણીએ મધરાતે ઊઠીને મુઠ્ઠીએ મુઠ્ઠીએ ઘંટીમાં નાખીને પ્રભાતિયાંના સૂરે ગાતાં ગાતાં દળ્યો હોય.

ઈમાંથી ધોબેક લોટ લઈ માટીની કાળી રીઢી કથરોટમાં નાખ્યો હોય, પડખે છાલિયામાં ઓગાળેલા વડાગરા મીઠાનું પાણી લઈ લોટનો પીંડો બાંધ્યો હોય અને મા જેમ પહેલાં ખોળાના બાળકને હેતથી હુલાવતી હોય એમ પીંડાને બે હાથમાં લઈ રમાડતા રમાડતા રોટલો ઘડયો હોય ને તાવડીમાં નાખી ત્રાંબિયા જેવો શેડવ્યો હોય.

પછી ઈની કોપટી કાઢીને તાવણ્ય મૂકી હોય તો ત્રણ ત્રણ ઘર્યે જેની ફોરમ જાય ઈ નવચાંદરી ભેંસનું નખમાં ફાંહુ વાગે એવું ઘી ભર્યું હોય, કાઠિયાવાડની વાડીના કાંટાળા રીંગણાનું ભડથું અને ગિરની દેશી ગાયના શેડકઢા દૂધની તાંહળી ભરીને મૂકી દીધી હોય, ભગવાન શામળિયો ત્યાંથી નીકળ્યો હોય ને બાવડું ઝાલીને ભોજનના ભર્યા થાળ માથે બેસાડી દીધો હોય તો એના બત્રીસે કોઠે આનંદના દીવડા પ્રગટી જાય.

ઈ ન્યા બેઠો બેઠો રાધાજીને સંદેશો કહેવરાવી દે કે આપણને તો ભાઈ કાઠિયાવાડની ધરતી માથે ફાવી ગયું છે. તમને મારા વિના અણહરું લાગે તો તમે ય આંય વિયા આવો.’ શ્રી કૃષ્ણ ભગવાન કાઠિયાવાડમાં અમથા ભૂલા નહોતા પડયા. ઈ બાજરાના રોટલા, ઈ ગાયુંના શેડકઢા દૂધ, ઈ ગાજરના આથણાં, ઈ ગઢિયો ગોળ.

ઈ મે’માનગતિ ભાઈ, ભાઈ! આ બધું માણવા શ્રી કૃષ્ણ કાઠિયાવાડમાં ભૂલા પડયા હતા અને ગોકૂળ મથુરા મૂકીને જીવનભર આ ધરતી પર રહ્યા હતા. મહેમાનગતિનું મા’તમ આવું છે ભાઈ.”
— — —
મારા વાલીડાવ, આવો શુપર-ડુપર રોટલો જો ન્યા કણે મળી જાય તો નેક્સ્ટ વિઝીટમાં ઓણ જગ્યાએ આપણી ધૂણી ધખાસે ઈ પાકું.
-જય રાજાભાસુઅજુ !!!

લોખંડી મન અને મીણ જેવું દિલ ધરાવતી બ્રાઝિલની ‘સિક્યોરીટી મોમ’

Security Mom in Brazil Football Stadium

બ્રાઝિલ એટલે ફૂટબોલમાં જીવતો દેશ. ત્યાંના જન્મેલાં બાળકને તેની મા ગળથુથીને બદલે દૂધની સાથે ફૂટબોલની કિકનું રસપાન કરાવે છે.

ત્યાંના નાગરિકો ખેલાડીઓ ભલે ટિમ બ્રાઝિલ માટે જાંબાઝ બનતા હોય છે. પણ અંદરોઅંદર પોતાની કાઉન્ટી ટિમ્સ માટે એવી જાંફેસાની પણ કરી નાખે છે, કે વિરોધી ટિમ સાથે મરણીયા બની લોહીયાળ જંગ પણ ખેલે છે. ફૂટબોલ માટે એક આવો જઝ્બો અને જોશ કદાચ બીજાં દેશમાં હશે કે કેમ એ સવાલ છે.

ખૈર, તેમનાં આવા સુપર લડાયક-લોહીયાળ પેશનને એક નવો જ સોફ્ટ ટચ આપવા ત્યાંના શહેર રિયો દે જાનેરીયોની ફૂટબોલ એસોસિએશને તાજેતરમાં એક મમતાભર્યો રસ્તો અપનાવ્યો. – ” સિક્યોરીટી મોમ.”

ફૂટબોલ માટે કિલર-ઇન્સ્ટીન્કટવાળી પણ મીણ જેવું દિલ ધરાવતી પાવરફૂલ અને ક્વોલીફાઈડ માતાઓ ને પસંદ કરી તેમને સિક્યોરીટીની પ્રોફેશનલ તાલીમ આપી ત્યાંના સ્ટેડિયમમાં સિક્યોરીટી તરીકે મુકવામાં આવી.

– શું કામ? – એટલાં માટે કે જે ટોળું આક્રમક બને એમને આખરે મા જ શાંત પાડી શકે છે. એવું સભ્યોએ માન્યું અને પ્રયોગ અમલમાં પણ મુકાયો.

ફૂટબોલની ગેમ દરમિયાન વારંવાર થતી હિંસાની આગને ટાળવા આવી માતાઓ આખરે ‘મોમ’ બનીને વ્હારે આવી. જ્યાં ‘પાંડુ કી લાઠી’ કામમાં ન આવી ત્યાં આ મોમે ખભા પર માત્ર હાથનો સ્પર્શ આપી નવલોહિયાઓને શાંત પાડી દીધા.

જેમાંથી કેટલાંક જુવાનીયાઓને તો ત્યાં જ ખબર પડી કે…”આઈલા!! અપૂન કી મા ઇધર પુલિસ બનકે કૈસે આ ગઈલી રે?!?!?!- પછી થાય શું? કયા ‘બાપા’ની તાકાત કે અફડાતફડી મચાવી શકે?!?!?!

આ પ્રયોગ એટલો સફળ થયો કે હવે નિયમિત ધોરણે ત્યાં આવી મોમ્સને જોબ્સ માટે સિક્યોર કરવામાં આવશે.

આપણે ત્યાં એવી કઈ રાષ્ટ્રીય ‘ધમાલ’ થાય છે, કે જેમાં આપણી ‘પટેલ છાપ’ મા પણ સેવા આપી શકે? – હુ કેવુંસ ભ’ઈ?

“….માર એને એક તમાચો……..ઠોકી દે એક લાફો !”

“….એને એક તમાચો માર……..ઠોકી દે એક લાફો !”

શક્ય છે કે ઉપરનું વાક્ય વાંચીને તમને થાય કે આજે મુર્તઝાભ’ઈ ગરમ થઇ ગયા લાગે છે. કાંઈક બન્યું હશે અને અહીં આવીને ગુસ્સો ઠાલવે છે, ખરું ને?

વેલ! ચોખવટ એ કે હું એકદમ શાંત અને ખુશનુમા છું. મારા બૈરી-છોકરાંવ પણ કંટ્રોલમાં છે. સબ સલામત. પેલો હોટ-શોટ ડાયલોગ તો થોડાં મહિના અગાઉ ઇટાલીના મિલાન શહેરમાં એક સામાજિક પ્રયોગ અર્થે વાપરવામાં આવ્યો. વાત એમ બની કે…

સ્ત્રીઓ પર વધતા જતા ઝુલ્મને અનુલક્ષી ત્યાંની એક મીડિયા કંપનીએ નાનકડો અને માસૂમ પ્રયોગ અજમાવ્યો. ૮-૧૦ વર્ષની વયના કેટલાંક છોકરાંવ પસંદ કર્યા. પૂછવામાં આવ્યું કે “તારું નામ શું?, કેટલાં વર્ષનો?, મોટો થઇ શું બનવા માંગે છે?, શાં માટે એવો બનવા માંગે છે?…..વગેરે !!!!

….ને પછી તેમની પાસે ‘માર્ટિના’ નામની મજાની દેખાવડી નાનકડી બાળકીને ઉભી રાખવામાં આવી ને પૂછ્યું કે “તને આ માર્ટિનામાં શું દેખાય છે? તેનો દેખાવ કેવો છે?, તેનો ગાલ સ્પર્શ કરી કહે જો એ કેવી છે?, એની સામે થોડાં ગાંડા થઇ એને હસાવ જો……વગેરે વગેરે !!!!

ને તે બાદ પેલો ઉપર મુજબનો સવાલ ઠોકાય છે કે…..”હવે એને એક તમાચો માર……..ઠોકી દે એક લાફો !”

ત્યારે…..પેલાં ડેનિસ ધ મેનિસ જેવા મસ્તીખોર ટાબરિયાંવ અચાનક સ્તબ્ધ થઇ જાય છે. ગાલે હાથ ફેરવી શકતા એ જ બાળકો હવે તમાચો મારવાની બાબતે પાછળ ખસી જાય છે, રોકાઈ જાય છે, નિરાશ થઇ જાય છે. ત્યારે આગળ પૂછવામાં આવે છે, ‘કેમ માર્ટિનામાં એવું શું જોયું કે તું એને તમાચો મારવાનું ના કહે છે?’

દોસ્તો, એ સૌ માસૂમોનો સર્વ-સામાન્ય પણ ‘સણસણતો પુખ્ત જવાબ’ આખા વિશ્વ સમાજને એક ‘મસ્ત’ક સંદેશો આપી જાય છે:

” હું શાં માટે મને ગમતી ખૂબસૂરત છોકરીને માર મારું? શું ઈશ્વર ખુશ થશે?, અરે ! એને તો ફૂલનો માર પણ ન મારી શકું. હું આવાં ઝુલ્મનો વિરોધ કરું છું. કેમ કે….હું એક મર્દ છું.”
— — —
મિલાની મોરલો:

“બાળકોની દુનિયામાં સ્ત્રી-પુરુષનો ‘ફર્ક’ આપણે મોટેરાંઓ કરાવીએ છીએ……. કદાચ આ પણ એક મોટો ગુનો છે.”
— — —
તો બોલો દોસ્તો, તમે તમારી ‘વ્હાલી’ને આજે ક્યાં કિસ કરશો?- ગાલ પર કે હોઠ પર?

 

 

‘રોઝી’રોટી’ વાળી એક વાઈરલ ઘટના…

ન્યુયોર્કની એક ભરચક સબ-વે ટ્રેઈનમાં એક બાઈ (જે મૂળ ફ્રાંસની છે.) રંગબેરંગી ગુલાબો વેચી રહી છે. એક ખરીદાર તેની પાસે આવી પૂછે છે કે” આ ટોપલામાં કૂલ કેટલાં ગુલાબ છે, અને તું આ એક ગુલાબ કેટલામાં વેચે છે?” –

“૧૪૦ જેટલાં છે. તેને હું એક ૧ ડોલરમાં વેચું છું.” – બાઈ જવાબ આપે છે.

“લે આ મારા ૧૫૦ ડોલર્સ. મને દસના ચેન્જ ન આપીશ. ને હવે આ બધાં જ ગુલાબોને વેચીશ નહિ, પણ ટ્રેઈનમાં રહેલાં ૧૪૦ મુસાફરોને વ્હેંચી દેજે…સાવ મફતમાં !!! એમ સમજજે કે આજે ખુશીનો દિવસ છે. ઓકે? ” – બોલી પેલો અજાણ્યો મુસાફર ભીડમાં ક્યાંક અલોપ થઇ જાય છે.

હવે એક તરફ ગુલાબ વેચતી આ બાઈના હાથમાં ડોલર્સ આવ્યા છે. બીજી તરફ આંખોમાં ખુશીના મૂલ્યવાન આંસુઓ ટપકી રહ્યા છે. ને મોં માંથી નાનકડી બૂમ પડી રહી છે. “લઇ લો આ ગુલાબો હવે…..સાવ મફત !!!” – ને ત્રીજી તરફ ત્યાં હાજર રહેલાં મુસાફરોનાં ચહેરાઓ પર હાસ્ય ફરી વળ્યું છે.

‘રોઝ’ જેવી અનેક વસ્તુઓ દ્વારા ચંદ સેકન્ડ્સમાં આવી ‘રોજી’ વાળી સેંકડો ઘટનાઓ દુનિયામાં લાખો લોકોની વચ્ચે ‘રોજ’ ક્યાંકને ક્યાંક બનતી જ રહેતી હશે. કેમ કે ‘હેપીનેસ’ છે જ એવું સુગંધીદાર કે તેની વાઈરલ અસર ફેલાતી રહે છે ! ખરું ને? –

તો દોસ્તો, હવે બોલો ‘રોઝી’રોટી’ યુક્ત આવી કોઈક ઘટના આજે તમને પણ ખુશી નામના વાઈરસ સાથે ફેલાવવી ગમશે?

“બર્ગર-કિંગનાં અનોખા લગ્ન !”

“ઇસ તસ્વીર કો ધ્યાન સે દેખિયે !”…….ફોટોમાં દેખાતા આ બે ચહેરાંઓની પ્રેમ-કહાની આમ તો બાળપણની છે. પણ આલમને તેની મેચ્યોરિટી પાછલાં અઠવાડિયામાં જ દેખાઈ છે. વાત કાંઈક આવી બની છે…..

અમેરિકાના ઈલિનોઈસ રાજ્યમાં આવેલા ન્યુ બર્લિન ટાઉનના આ જાડિયા જોએલ બર્ગર અને તેની પાકી પ્રેમિકા એશલી કિંગનું પ્રેમ-ચક્કર આમ તો પ્રાઈમરી સ્કૂલથી ચાલતું આવ્યું. પછી સેકન્ડરી અને કોલેજમાં તેનો રંગ પાકો થયો. જાણે-અજાણે બેઉની જોડી ‘બર્ગર-કિંગ’થી ઓળખાવા લાગી.

થોડાં દિવસો અગાઉ જ્યારે બેઉ જણાએ લગ્ન કરવાનું નક્કી કર્યું ત્યારે એક તરફ એશલી એટલી ભાવુક બની કે લગ્નની પાર્ટી ગોઠવવા (ને પ્રમોટવા) સીધી ફાસ્ટ-ફૂડ કંપની બર્ગર-કિંગની ઓફિસે જઈ પહોંચી. BK વાળાઓ એ ઓર્ડર પર પૂરતું ધ્યાન તો આપ્યું, પણ સાવ સામાન્ય ભાવે. જ્યારે બીજી તરફ જોએલ ભ’ઈએ સોશિયલ મીડિયામાં જાહેરાત કરી.

પણ ગયા જ અઠવાડિયે આ વાત બની વાઈરલ. અને ત્યાંના લોકલ ન્યુઝપેપર ‘સ્ટેટ જર્નલ રજીસ્ટર’નાં કોઈક રિપોર્ટરને સૂઝ્યું ગતકડું. ને બનાવ્યા ન્યુઝ કે “બર્ગર-કિંગનાં અનોખા લગ્ન !”.

બર્ગર કી બાત કુછ ઔર ક્રિયેટીવ ગરબડ હો કે આગે બઢી…

ત્યાંના બર્ગર-કિંગ કંપનીની PR એજન્સીએ આ વાતને ‘બેક’ થયેલી જોઈને આ બંને જોડીનો ડાયરેક્ટ સ્કાય્પ પર કોન્ટેક્ટ કર્યો. પછી સરપ્રાઈઝ આપી કે “જાવ મેરે બચ્ચોં…તમારા લગ્નમાં આવનાર દરેક મહેમાનને અમારા બર્ગર-કિંગ તરફથી ટોટલ જમણવાર….મફત !”

બોલો હવે, તમારામાંથી કોના લગ્ન થવાના છે?- જો તમારા બંનેનાં નામમાં કાંઈક અનોખું હોય તો શોધી કાઢો એવી બ્રાંડ, ને મેળવો માનુની સાથે મેરેજનું મેનુ………સાવ મફ્ફત !

(ખૈર, આવું જાણ્યા પછી હવે તો મનેય જવાબ મળ્યો છે કે ખાસ કરીને બર્ગરની બાબતે મેક-ડોનાલ્ડ કરતા આ કેમ ‘કિંગ’ છે.)

વિદેશી ભાષામાંય દેશી ક્રિયેટીવીટીનું નામ એટલે ‘પ્રોજેક્ટ અક્ષર’…

 

“કોણ કહે છે કે મને અંગ્રેજી બોલતા નથી આવડતું?- આ જુવો ‘ઈંગ્લીસ’ હું કેવું ‘કિલીયર’ બોલી શકું છું !”

આવું વાક્ય આત્મવિશ્વાસ સાથે ઇંગ્લિશ ન બોલી શકનારા ઘણાંઆઆઆઆઆઆ લોકો મળી આવશે. પણ મૂળમાં શબ્દ-ભંડોળની કમીને લીધે આવું ‘સ્પીકવું’ વધુ ભાગના લોકોની બેઝિક સમસ્યા બની જાય છે.

આ પ્રોબ્લેમમાં તક જોઈ દુબઈની એક ભારતીય સામાજિક સંસ્થા સ્માર્ટલાઈફ ફાઉન્ડેશને મસ્ત મજાનો તોડ શોધી કાઢ્યો છે. જેની પાછલાં કેટલાંક દિવસથી આખા વર્લ્ડના મીડિયામાં ‘સાવ મફતના ભાવે’ ચર્ચા થઇ રહી છે, સિમ્પલી, ફ્રિ પ્રોમોશન યુ સી !!!

દુબઈમાં રહેતાં સેંકડો (ખાસ કરીને ભારતીય) કારીગરો, ગીરમિટયા, મજૂરવર્ગનું અપ-લિફ્ટમેન્ટ કરવા માટે આ સ્માર્ટલાઈફ સંસ્થાએ રોજીંદા જીવનમાં વપરાતાં એવા ‘ફ્રિક્વન્ટલી યૂઝડ’ શબ્દોનો ‘લોટ’ ભેગો કર્યો, જેમાં નાખ્યું ગ્રાફિક-ડિઝાઈનનું મોંણ અને તૈય્યાર કરી પૂરણપોળી જેવી સીધી-સરળ અને સ્વિટ અંગ્રજી ભાષાની દેશી ઓળખ. (આ ફોટો-ઈમેજને જરા ‘ઝૂમ કરકે દેખો’.)

‘પ્રોજેક્ટ અક્ષર’ તરીકે ઓળખાયેલા આ મિશનને મજૂરવર્ગનો એવો રાપ્ચિક રિસ્પોન્સ મળ્યો છે કે લર્નિંગ બ્લ્યુ-કોલર્સ કારીગરો હવે…જોબ માટે પ્રમોશન સાથે ઉંચો પગાર મેળવવા વ્હાઈટ-કોલર્સમાં ટ્રાન્સફોર્મ થઇ રહ્યા છે. કેમ કે…પહેલા તેમને ‘અંગ્રેજી કા અભાવ’ ફેકટર જ આડે આવતો હતો. (ક્યાં બાતાંઆ કર રએલાએ ભીડુ !?!?!)

સ્માર્ટ-લાઈફના આ મિશનમાં હવે તો દુબઈની ગવર્ન્મેન્ટ-મ્યુનિસિપાલિટી, સેમી-NGOs, દુબઈ બેઝ્ડ અમેરિકન કંપનીઓ-સંસ્થાઓનો પણ સુપર સહકાર મળી રહ્યો છે. વિદેશી ભાષામાંય દેશી ક્રિયેટીવીટીનું નામ એટલે ‘પ્રોજેક્ટ અક્ષર’. બોલો હવે, આવાં ‘એડ્યુકેટેડ મિશનમાં પહેલા તન-મન મળે પછી…..ધન બાકાત રહે ખરું? એ તો આવવાનું જ.

દોસ્તો, આપણા જ દેશના ‘મેક ઇન ઇન્ડિયા’ અભિયાનને ધક્કો મારવા આવા આઈડિયા દ્વારા “શીખે અને શીખવે ભારત” પ્રોજેક્ટ શરુ કરી શકાય, ખરું ને? છે કોઈ શૈક્ષણિક સંસ્થા કે વ્યક્તિ જે તેને ‘તક-ઓફ’ કરી શકે?

મિશન મોરલો:

“Give a man a fish and you feed him for a day. Teach a man to fish and you feed him for a lifetime.” – સ્માર્ટલાઈફનો મંત્ર.

“રાજી રહેવાની રમત રમાડે એનું નામ….. ‘પોલીએના’ !

Pollyanna-The Book

દોસ્તો, જે બૂકની પાછળ નીચે મુજબનો પ્રિવ્યુ લખાયો હોય….
————————————–
“રાજી રહેવાની રમત રમાડે એનું નામ…..’પોલીએના’

૧૦૦ વર્ષ અગાઉ લખાયેલી આં નવલકથાની વાર્તા એક અનોખી રમત અંગેની છે અને એ રમતનું નામ છે- ‘રાજી રહેવાની રમત’.
જીવનમાં હકારાત્મકતા કઈ રીતે કેળવવી ? વિષમ પરિસ્થિતિમાં પણ કઈ રીતે રાજી રહેવું ? ખુશી અને આનંદની ખીલવણી કઈ રીતે કરવી ? મર્યાદાઓ છતાયે જીવનને કઈ રીતે માણવું ? સુખી કેમ થવું ? આં સવાલોના જવાબ આપતા હજારો પુસ્તકો ઉપલબ્ધ છે. જેમાંના કેટલાકને આપણે ધાર્મિક પુસ્તકો કહીએ છીએ અને કેટલાકને આપણે ‘મોટીવેશનલ બૂક્સ’ તરીકે ઓળખીએ છીએ.

આં પુસ્તક પણ આં સવાલોનો જવાબ આપે છે, પણ ફરક માત્ર એટલો કે આં પુસ્તકમાં સવાલોના જવાબ ઉપરાંત અગિયાર વર્ષની એક છોકરી તેને અમલમાં મૂકવા માટેની એક ‘રમત’ પણ શીખવે છે.

જગતભરની મુખ્ય ભાષાઓમાં આં પુસ્તકનું ભાષાંતર થયું છે. પુસ્તક પરથી એકથી વધુ ફિલ્મો અને ટીવી સિરિયલો નિર્માણ પામી છે. જગતભરની ભાષાઓમાં નાટકો ભજવાયા છે. વીડિઓ ગેમ બની છે. પુસ્તકોના સંદેશને અનુસરતી કલબો ખૂલી છે. એટલે સુધી કે પુસ્તકોની નાયિકાના નામથી ‘પોલીએના પ્રિન્સિપલ’ અથવા ‘પોલીએનાઈઝમ’ જેવા શબ્દો પણ અંગ્રેજી ભાષામાં પ્રચલિત બન્યા છે !
અગિયાર વર્ષની એક છોકરી જીવનમાં હકારાત્મકતા કઈ રીતે કેળવવી તેની અદભૂત સમજ આ પુસ્તક આપે છે.
————————————–
ને તે બાદ પણ આપણને એવો વિચાર આવે કે ‘યાર! આ બૂક તો પછી પણ લેવાશે.’….

ત્યારે સમજવું કે રાજકોટમાં આવેલી વન્ડરલેન્ડ પબ્લિકેશનમાં જઈને વહેલી તકે થોડાં સમય માટે ફેસબૂક છોડી આ પોલીએના બૂક લઇ આવવાનો (અને સાથે સાથે તમારા કોઈપણ ‘પ્રિય’ ને પણ હેપ્પી કરવાનો) સમય આવી જ ગયો છે.

પડદા પાછળની હિરોઈન….ખરેખર આવી હોય છે !

તે દિવસે ખંભાત જવા માટે કાંઈક હટકે બનેલા વડોદરાના એસ.ટી સ્ટેશન પર આ મુજબના કેટલાંક ડાયલોગ્સ હું સાંભળું છું….
——————
“અબે એ હિરો ! ચલ ફૂટ યહાં સે. દિખતા નહિ હૈ તેરેકો ઇધર લાઈન બની હુઈ હૈ. ગોગલ્સ લગાકે બો’ત શાણપટ્ટી મત કર. ચલ આજા ઇધર.”

બીજી જ મિનીટમાં…

“ઓ કાકા, તમને ચ્યો જવું સ?- અંઈ આઈ જાવ બાજુ પર. તમારી બસ આવે એટલે તમને અંદર મૂકી આઈસ હો. હવડે બાજુ પર હુઈ જાવ.”

ને પછીની થોડી જ મિનીટ્સમાં …

“દેખિયે સાબ, અબ આપ હી હંમે અમારી બની હુઈ સિસ્ટમકો ચલાનેમેં મદદ નહિ કરોગે તો ફિર હમ પબ્લિકકો મેનેજ કૈસે કરેંગે? આપકો ભલે હી બુરા લગે પર હંમેભી હર એક કો સંભાલના પડતા હૈ.”

ને પછીની થોડીક વધુ ઘડીઓ બાદ…

“તે આ…લીધેલા દંડના પૈશા મારે ઘરે નહી લઇ જવાના હો. એ કોઈ ગરીબ કે અંધજનને મદદ કરવામાં વપરાશે. જોયા વગર કોઈની પર આળ ના લગાવો…ભ’ઈ.”
——————–
આવાં બીજાં કેટલાંક અનોખા ડાયલોગ્સ અને નોખા કામ ‘સિસ્ટમ’માં કરી બતાવનાર એ સ્ત્રી પણ મને સિક્યોરીટીના ટોળામાં સાવ અલગ દેખાઈ આવી. ફોટોમાં જોશો તો અમેરિકાની કોઈ પોલિસ ઓફિસર જેવી લાગે, પણ બોલે ત્યારે પાકું દેશીપણું બતાવતી આ ‘અફસાના’ સાથે મને વાત કરવાનું મન થઇ ગયું અને એની પરમિશન લઇ હું તેનો એક ફોટો અને કેટલાંક મજાના વિચારો લઇ આવ્યો.

એક પળમાં દસ માણસોને એક સાથે લાઈનમાં સીધાં કરી નાખતી ને બીજી પળે કોઈક અપંગ ભિખારીને મિનરલ-પાણી પીવડાવી માણસાઈથી બસભેગી કરતી. ત્રીજી પળે સ્ટેશન પર ખોવાયેલા કોઈક બાળકને શોધવા માટે દોડી જતી. તો ચોથી પળે માવો ચાવતા પકડાયેલા મજનુ પાસેથી રૂ. ૧૦૦ વસૂલ કરતી આ અફસાના મારા મતે સાચે જ ‘અફસાના’ બને એવાં અપ્રસિદ્ધ કામો કરે છે.

દોસ્તો, વડોદરા સ્ટેશન પર ક્યારેક જવાનું બને ત્યારે તેને જોવાનું ન ભૂલતા. એટલાં માટે ‘હર હાલમેં ખુશ’ થઇ ફરજ નિભાવતી આવી સોફ્ટ-હાર્ડ દિલદારી મહિલા ઓફિસર હિરોઈન રૂપે પડદા ઉપર નહિ પણ ક્યાંક પાછળ જ જોવા મળતી હોય છે.

અફસાનાને અસ્સલામ.

“અપની લાઈફમેં હમ સબ લોગ બેવકૂફ હૈ !!!”

Murtaza Patel with Johnny Lever

Murtaza-Johnny_Lever-Abbas_Hirapurwala

બાઝીગરનો ‘બાબુલાલ’, ઈશ્કનો ‘મી. લોવાલોવા’, આવારા પાગલ દિવાનાનો ‘છગન છત્રી’, ખિલાડીનો ‘નારીયેલવાળો મદ્રાસી’ અને ક્યાંક વળી ‘ગફૂરભાઈ’ જેવા કેટલાંય અભૂલક રોલ્સ કરી લોકોના કોમેડી દિલો પર રાજ કરી દિલખુશકર જોહની લિવર સાથે મારી સાંજ Truly Unforgettable રહી.

આ તો મારા અઝીઝી Facebook દોસ્ત અબ્બાસભાઈ હીરાપુરે મને કૉફી હાઉસમાં ખેંચી લાવ્યા. હવે તેમની ફિલ્મી સ્ક્રિપ્ટ-રાઈટિંગ કેરિયરની વાતોની ચૂસ્કી સાથે કાપુચિનો કૉફી ભળી જાય, અને વાતોમાં સંતાયેલા તેમના ખૂબ નીકટના જીગરી જોહનીભાઈનો ઉલ્લેખ થાય ત્યારે ‘બ્રેક’ સર્જાય એમ કોઈ શક ખરો?

તાબડતોબ ફોન લગાવ્યો. જોહનીભાઈની એપોઇન્ટમેન્ટ અમારા હાથમાં આવી અને પગ લોખંડવાલાના ‘ઓક્સફર્ડ આર્કેડ’ના ૧૫માં માળે જઈ અટકી ગયા. થોડી જ સેકંડમાં વગર મેક-અપમાં પણ એમની જેમ આંખો ફાડી જોવો ગમે એવો બિન્દાસ ચડ્ડીદાસ વ્હાલો જોહની અમારી સામે આવી ગયો. ને પછી અમારાથી વાતોનું ‘લિવર’ એવું દબાવાઈ ગયું કે બે કલાક પછી ભાન થયું કે હવે અમને પણ ‘લીવર’ બનવું જોઈએ.

તેમના અંગત અનુભવોને પણ એક્સપ્રેશન્સ સાથે અડોઅડ બેસી સાંભળવા મળે ત્યારે એમના વાઈફ સુજાતાબેનને મોકલાવેલા કૉફી-બિસ્કીટ પર ‘એશ’માં જ જાય એમાં કોઈ શક ખરો? જોહનીભાઈ સાથે ગાળેલી આ નાનકડી સાંજ પર ખૂબ મોટો લેખ લખી શકુ. પણ વળી એ જ આદત મુજબ ‘થોરામાં ઘન્નું’ કરી એમના કેટલાંક કૉફી –ક્વોટસથી કામ પતાવીએ.

=> “સબકું તીન ઘંટે તક હસાતે રહેના સચમેં બો’ત સિરિયસ કામ હૈ બાવા !”

=> “મેરે શો કો સબસે ઝ્યાદા પસંદ ઔર એન્જોય કરને વાલી પબ્લિક પૂરે ભારતમે સિર્ફ ‘ગુજરાતી’ લોગ હૈ.”

=> “અપની લાઈફમેં હમ સબ લોગ બેવકૂફ હૈ. સમજ હોતી હૈ, ફિર ભી નાસમજ બનકર પૂરી ઝિંદગી સમજદાર’ બનને કી કોશિશ કરતે રહેતે હૈ.”

=>“જો લાઈફ હંમે આજ, અભી મિલી હૈ, વો હી સબસે ખૂબસૂરત હૈ. બાકી સબ વહમ હૈ.”

જોહનીભાઈ સલામ છે આપ જેવા મસ્ત મજાના માણુસને! અને અબ્બાસભાઈ સલામ તમને પણ તમારી આ માનવતાવાળી દોસ્તી પર…બોસ!- દિમાગ કી બત્તી કા પૂરા પાવર જલા ડાલા….ભાય!

લેવિટટાઉનમાં થયેલી ‘લવ’ની લેવી-દેવી…

ન્યૂયોર્કમાં એક નાનકડું ટાઉન છે.: લેવિટટાઉન. ત્યાં એક સ્ટેશનરી અને જનરલ પ્રોડકટ્સ સ્ટોર છે. જેના માલિક છે, અવિનાશ ગાંધી. અને તેમને સાથ આપતી પત્ની ભારતી ગાંધી.

લગભગ ૫૦+ વર્ષિય ગુજ્જુ અવિનાશભાઈએ તેની બોલવાની મિઠાશથી ‘એવું’ મજાનુ સ્નેહભર્યું વાતાવરણ રચ્યું છે કે તેના ગ્રાહકોમાં વર્ષોથી તે ‘એવિ’ તરીકે લાડકા છે. તેમણે તેમનાં રેગ્યુલર ગ્રાહકો સાથે એવો ઘરોબો કેળવ્યો છે કે…તેઓના નાના બાળકોનું ભણતર, તેમની રોજીંદી જરૂરીયાતો, તેમની પ્રોફેશનલ અને પર્સનલ લાઈફ વિશે સતત અપડેટ્સ મળતું રહે છે.. અને જરૂર પડ્યે એવિભાઈ તેમને માનસિક કે મનીવાઈઝ માઈક્રો મદદ પણ કરતા રહે.છે. (ઘણું ચ બધું ઠોરાંમાં સમજી જાશો.).

હાં ! …તો હવે થોડાં જ વર્ષ અગાઉ એવિભાઈના પત્ની ભારતીબેનને કેન્સરનું નિદાન થયું. પ્રથમ સ્ટેજમાં હતું એટલે સારવાર તો સમયસર થઇ ગઈ. પણ તેનાથી અવિનાશભાઈની ઘણી સારી એવી મૂડી ધોવાઈ ગઇ. ને વખત એવો આવ્યો કે તેમને વર્ષો જૂની આ દુકાન વેચવાનો કઠોર નિર્ણય લેવો પડ્યો.

તેમના રેગ્યુલર ગ્રાહકોમાંનો જ એક ક્રેઈગ ડેનિશને આ વાતની ખબર પડી. તેણે તેની પત્ની સેલેસ્ટે સાથે મળી એક (મદદગારી) ત્રાગું રચ્યું. બેઉએ એવિ-ભારતીને ખબર ન પડે એ રીતે છુપા રૂસ્તમ બનીને ફેસબૂક પર વિકેન્ડનો એક દિવસ નક્કી કરી ઇવેન્ટ બનાવી.: ‘મોબકેશ- ટુ હેલ્પ એવિ.’

લગભગ ૧૦૦થી વધુ લોકોએ તેને કન્ફર્મ કરી નક્કી કર્યું કે એવિનાં આવાં મુશ્કેલી ભરેલા સમયમાં ભેગા મળી સ્ટોરમાં એક સાથે ‘ખરીદીનો હૂમલો’ કરવો અને ધૂમ મચાવી બધી જ પ્રોડકટ વેચી મરાવવી. જેથી કરીને તેને સ્ટોર વેચવાની નોબત ન આવે.

ને બસ….બેનર્સ-પોસ્ટર્સ-ડેન્ગલ્સ પર ‘એવિ, વી લવ યુ’ ના નારા સાથે શરુ થઇ ‘એ વિ’કેન્ડી ઇવેન્ટ. એવિભાઈ અને ભારતીબેનના મહિનાઓથી રોકાયેલાં (દુઃખદ) આંસુઓ અનહદ ખુશીના આંસુઓથી રોકિંગ થઇ આવ્યા.

આવી સોજ્જી ઇવેન્ટ રચેલા ક્રેઇગ અને તેની પત્નીની ખુશીનું શું પૂછવું?- તેણે તો આખી આ ઘટનાને ૧૦ મિનીટની મુવી-ક્લિપમાં ફેરવી નાખી. જેમાં એવિ અને તેના ગ્રાહકોની અમેરિકન-ગુજ્જુ મોહબ્બતની આપ-લેનું અનોખું દ્રશ્ય જોવા મળે છે જ. પણ અંતમાં તેમનું ગુજરાતી હોવાની સાબિતી આપતું વાક્ય જોઈ ખુદ તમે પણ બોલી ઉઠશો.: “મઝા આવી ગઈ !”

દોસ્તો, આપણા સૌ જોનાર માટે આ ક્લિપ કદાચ નાનકડી હોઈ શકે. પણ તેમાં રહેલો સંદેશો ઘણો મોટો છે. અને મારી આજે ખાસ ઉમ્મીદ અને અપિલ છે કે….જોતા પહેલા આજની આ પોસ્ટમાં ખીલેલા મોહબ્બતનાં મૂવિ મોરલાને શક્ય એટલી લાઈક અને શેર કરી ખીલવવા દેશો. એટલાં માટે કે અહીં પણ અવિનાશભાઈનો ‘ગાંધી’ માર્ગ જ ‘અટક’માં આવ્યો છે.

ચેપ્ટર ચાચા !

શહેરમાં કૉલેજનું ભણતર પૂરું કરી, ફાઈનલ પરીક્ષા આપી એ લબરમૂછિયો છોકરો પોતાના ગામમાં પાછો ફરી રહ્યો છે. તેનામાં…

એક તરફ નવો જોશ છે, જોમ છે, હોંશ છે. કાંઈક કરવાની આશાઓ છે. ને બીજી તરફ કૉલેજમાં ન ભણાવાયેલી મજબૂરી છે, મજદૂરી છે, મોંઘવારી છે, મારામારી છે.

ટ્રેઈનમાં પણ જનરલ ડબ્બે જ મુસાફરી કરવાની હોવાથી ઉપડવાના અડધો કલાક પહેલા જ તેણે સ્ટેશન પર આવી જગ્યા રોકી લીધી છે. બારી પાસેની એક સીટ પર તેની સાથે બેગ પણ ગોઠવાયેલી છે. (કોઈક બીજું આવી આ જગ્યા પચાવી પાડે એ બીકે…સ્તો !)

ટ્રેઈન ઉપાડવાની થોડીક જ મિનીટ પહેલા એક બુઝુર્ગ ચાચા એક હાથે લાકડી પકડી તેની નાનકડી ટ્રંક સાથે સામેની સીટ પર ગોઠવાય છે. અને એ સાથે અત્યાર સુધી જગ્યા રોકી બેઠેલો મજૂર જેવો છોકરો ગાયબ થાય છે. ગાડી બધી રીતે, બધી બાજુથી ‘ગરમી’ સાથે હકડેઠઠ ભરાઈ ચુકી છે.

સમય પસાર કરવા એ ચાચા આ કોલેજીયન સાથે ‘આમ બાંતે’ કરવાનો પ્રયત્ન કરે છે. અડધો કલાકમાં તો, શહેરમાં ભણતી તેની પૌત્રીનાં લક્ષણોથી થઇ, કોલેજના આધુનિક શિક્ષણ પર ચર્ચા કરી ચુક્યા છે. (સાથે સાથે તેની ડૂચેદાર પીછોડીમાંથી સૂકાયેલી ખજૂર અને પતાસું પણ ઓફર કરી ચુક્યા છે.)

પણ સફરને સફરિંગ ગણી ચુકેલો આ કોલેજીયન કોઈની સાથે બહુ બોલતો નથી, કશુયે લેતો નથી. એ તો માત્ર પાછુ વાળે છે, તેના અડધો સે.મીનાં હોઠોની મજબૂરીવાળું તેનું અકારણ સ્મિત. (કેમ જાણે તેનામાં એ ‘બુઝુર્ગ ચાચા’ તરફ છૂપો અણગમો છે, દબાવાયેલી કોમી નફરત છે.?!?!?!)

ચાચાની અઢી કલાકની મુસાફરી હવે પુરી થવામાં જ છે. એમનું ડેસ્ટીનેશન આવવાને બસ થોડી મિનીટ્સ જ બાકી છે. એટલે તેઓ કોલેજીયનને ઉપર મુકાયેલી બેગ નીચે ઉતારી આપવા અરજ કરે છે. કોલેજીયન મહાપરાણે ઉભો થઇ પતરાની હળવી પેટીને અવાજ સાથે નીચે (ધીમેથી) પટકે છે. (કેમ ગુસ્સાથી વજન ન વધે?!?!? !!!)

પણ ત્યાં જ….

” બેટે, મૈ ઝ્યાદા પઢા-લિખા તો નહિ હૂં, પર કંઈ ચીઝોકો સમજ સકતા હૂં. અલ્લાહને તો હંમ સબકો ઇન્સાનિયત સે હી બનાયા હૈ. ન જાને કહાં સે હમ સબકે બીચ ક્યોં હેવાનિયત ગઈ હૈ?!?!? મોહબ્બત કા જવાબ મોહબ્બત નહિ રહાં. સફર કે દૌરાન તુમ્હે યું દિલ બંધ રખે હુવે દેખકર હંમે ભી અપની જવાની કે દિન યાદ આ ગયે.

માફ કરના બેટે…પર જવાની યુંહીં બેકાર ચલી જાયેગી, અગર યેહ દિલ ઇસ તરહ સે હંમેશા બંધ હી રહા તો…જિન્હોને હંમે પરાયા કર દિયા હૈ વોહ સબ વહાં ગદ્દીઓ પર બૈઠે તમાશા દેખ રહે હૈ ઔર હમ ઇસ તરહ ગાડીયોંમેં તમાશા બન બૈઠે હૈ…સમજના ઝરૂરી હૈ કી મોહબ્બત ઔર સિયાસત સાથ સાથ નહિ ચલ સકતે. સિયાસત ઉનકે લિયે છોડ દો. અપના કામ તો મોહબ્બત બાંટના હૈ…દિલ કો છૂના હૈ…”

થોડી વાર પછી કોલેજીયનને હવે…

એક તરફ સ્ટેશનનાં દરવાજે ટીકીટ ચેકર સાથે ન સ્વીકારાયેલી સૂકી ખજૂર-પતાસું વહેંચતા નીકળતા ‘પ્યારા ચાચા’ દેખાઈ રહ્યા છે…..ધીમે ધીમે..!! ને બીજી તરફ તેની આંખોમાં પસ્તાવાનાં આંસૂ ઉતરી રહ્યાં છે….ધીમે ધીમે…..

કોલેજના ૩ વર્ષમાં જે પાઠ ન ભણવા મળ્યો એનું પહેલું ‘ચેપ્ટર-ચાચા’ આ રીતે ખુલેલું જોઈ એ કોલેજીયન ખીલી રહ્યો છે.

– કથાકિરણ: આલોક પાંડે.
(Photo Credit: latimesphoto)

વેલકમ સપ્ટેમ્બર !

આ મહિનો શરુ થાય ત્યારે કેટલીક બાબતો યાદ આવી જાય. જેમ કે…

=> બાળપણમાં શિક્ષક દિનની રજાની સાથે સાથે શિક્ષક બનવાની એક મીઠ્ઠી સજા….

=> વર્ષો અગાઉ અમદાવાદથી કેરોનું માઈગ્રેશન થવાની તૈયારી..

=> અમેરિકામાં બનેલી નાઈન–ઈલેવનની ગોઝારી ઘટના…

=> બ્લોગીંગ દ્વારા મારા નેટ કેરિયરની શરૂઆત,..

=> અને અને અને…આ વર્ષે તો….એક મસ્તમ ખાસ સપ્ટેમ્બરી ગિફ્ટ મળી છે. જેનાં સમાચાર અને શેરિંગ બસ…તમને પણ જલ્દી મળ્યા જ સમજો….

ખૈર, પણ ત્યાં સુધી બાળપણથી જેને લોકલ બેન્ડવાજામાં, બર્થડે-પાર્ટીઝમાં તેમજ બીજી અનેક ફિલ્મોમાં (ચોરાયેલી) સાંભળવા મળેલી હોલિવૂડી ફિલ્મ ‘કમ સપ્ટેમ્બર’ની આ પ્રખ્યાત બનેલી સિગ્નેચર ધૂનની મજા લઇ લ્યો:

 (Photo Credit: Great-images.org)

આ ગોલ કઈ રીતે થતાં હોય છે?

“અમારા માટે કેટલાંક લોકો એમ માને છે કે ફૂટબોલ એ અમારા જીવન-મરણનો પ્રશ્ન છે. એમના આવાં વિચારો અને વર્તણૂકથી હું થોડો નાખૂશ છું. અરે! ફૂટબોલ તો અમારા માટે એથીયે વિશેષ છે.” – (વિલિયમ શાન્કલી, લિવરપૂલ ફૂટબોલ કલબનો ભૂતપૂર્વ મેનેજર.)

Win Or Lose- It’s Up to You!

આહ! આજની રાત… ક્યાંક ઉજડી ચુકી છે ને ક્યાંક ઉજળી ચુકી છે. એક તરફ ફૂટબોલનાં સર્વનામધારી ટિમ-બ્રાઝિલ પર સાત ગોલ્સનાં કારણે સાત સમંદરનાં માછલાં ધોવાઈ રહ્યાં છે. ને બીજી તરફ આલમમાં તેની યુદ્ધ કે ગેમ સ્ટ્રેટેજીથી મશહૂર ટિમ જર્મનીએ બ્રાઝિલની શરણાગતિને ખુશીથી સ્વીકારી લીધી છે.

યેસ ! બ્રાઝિલ સાચે જ રમ્યું નથી. એમનો સારથી નિમાર… બિમાર તો શું પડ્યો કે ટિમમાંથી જાન લેવાઈ ગયો એવું લાગ્યું છે. જે પરફોર્મન્સ થયું છે તેમાં કરામત નહિ પર માત્ર સમય પસાર કરતી રમત જ રહી છે.

ઈતિહાસ ગવાહ છે અને દેખીતું છે કે…જે ટિમનો આખેઆખો ભાર ખેંચતા ખેલાડીનાં શરીરનો કોઈપણ ભાગ ખેંચાઈ જાય છે ત્યારે તેમનું હાર્મોનિક મોશન…લૂઝ મોશનમાં પરિવર્તન થાય છે. (દેશી ઉદાહરણ: પ્રભુશ્રી સચિનને થતી પીઠ ઈજા !)

આવું શાં માટે થાય છે?!?!?! એ બાબતે મેં તો કોઈ રિસર્ચ કર્યું નથી. પણ એટલું હવે અનુભવી શકું છું કે ખેલાડીની તાકાત તેના લીડરમાંથી નીકળે છે. જેમાં આત્મવિશ્વાસ, ભરોસો, પ્રેરણા, જેવા રસાયણો મળેલા હોય છે, તે જ આખી ગેમ રમી બતાવતા હોય છે.

મને બ્રાઝિલ હાર્યું છે, એનું આશ્ચર્ય નથી. પણ જે દેશના બાળકોને જન્મતાની સાથે જ ફૂટબોલ નામની બાળઘૂટ્ટી અપાતી હોય એના ખેલાડીઓ આટલી ભૂંડી હાર કેમ સ્વીકારી લે?!?!!?- શું ખેલાડીઓએ માત્ર તેમની શારીરિક પ્રેક્ટિસને જ મહત્વ આપ્યું હશે અને ઓવર કોન્ફિડેન્સમાં આવીને માનસિકતાને બાજુએ મૂકી દીધી હશે? – શું કારણ હશે?!?!?!

દોસ્તો, જે હશે એ તો હવે આવનાર દિવસોમાં મીડિયાને ચકલાં ચૂથવાનો સમય મળવાનો જ છે. પણ જેઓ કોઈપણ પ્રકારની ટિમમાં હોય તે સૌને કહેવું છે કે…જે ટીમને શારીરિક રીતે ‘કિક’ મારવાની સાથે માનસિક ‘કિક ઓન એસ’ કરવાનું શીખવવામાં આવ્યું હોય તેઓ પહાડી ચેલેન્જને પણ પછાડી આગળ આવે છે.

યાદ છે ને….મરેલી મહિલા હોકી ટિમને મરણતોલ બનાવવામાં કબીરખાનનું સુપર લેકચર “સત્તર મિનટ હૈ તુમ્હારે પાસ…. (ફિલ્મ: ચક દે ઇન્ડિયા)

માતેલો મોરલો:

“કોઈપણ રમત પહેલા માનસિક રીતે રમાઈ ચુકી હોય છે. ખેલાડીઓ તો માત્ર તેનું ફ્લેશબેકિંગ કરી બતાવે છે.” – મુર્તઝાચાર્ય (ઈ.સ.પૂ. ૨૦૧૪)

( Photo Source: http://www.clubwebsite.co.uk )

સંગીતનો માસ્ટર-બ્લાસ્ટર…આરડીએક્સ!!!

આમ તો મેં મારા બંને કાનોને નૌશાદ સાહ’બ, ઓ.પી. નય્યરસાંઈ, મદનમોહન બાપા જેવાં ક્લાસિક સંગીતધરોમાં વહેંચી નાખ્યા છે. એટલે એમાં બીજાં કોઈ ગમે તેટલો સોડાવોટર નાખે તો પણ ભરાયેલા મધને કોઈ અસર પહોંચતી નથી. સલામત રહે છે.

પણ જો તમારામાંથી હવે કોઈએ મને અડધી રાતે (સાડા અઢી વાગ્યે) ભારે ઊંઘમાં ૧ કરોડનો સવાલ કરી પજવવાનો ઈરાદો કર્યો જ હોય તો સાંભળી લ્યો કે મારો જવાબ ત્યારે પણ…..રાહૂલદેવ બર્મન જ હશે. હા! આવું હું દિલ અને ફેફસાંની સાક્ષીએ કહું છું.

મારી સાથે પસ્તાવા કરવા જેવી અસંખ્ય ઘટનાઓ બની છે. પણ ૨૭મી જુનનું મારું કન્ફેશન છે કે….મેં હાળા વા’લા એ બર્મનીયાને એના મોત પછી જ ઓળખ્યો. જીવતે જીવ મને એ કિશોરકુમારની સામે હંમેશા ‘શોરકુમાર’ જ લાગ્યો.

એમાં બચારા રાહૂલીયાનો કોઈ જ વાંક નથી. વાંક માત્ર મારા દિલમાંથી કાન સુધી જતી કનેક્ટીવીટી વચ્ચે નડેલા ‘વાલ્વનો’ જ છે. એણે જ એના મોત સુધી મારી સાથે એવો દાવ કર્યો ને મને ક્લાસિકમાં નવડાવે રાખ્યો.

એ તો વર્લ્ડ-જાહેર છે કે…સચિનદા બર્મનનું સૌથી બેસ્ટ કમ્પોઝિંગ રાહૂલદેવ છે. પણ રાહૂલની બેસ્ટ ટયુનનું નામ આપવામાં જીભ થોથવાઈ જાય છે. એક હોય તો આપું ને? ક્રિયેટી’વીટી’ જ્યારે સોનાની જ હોય પછી ચમકને કોઈ બાજુએથી જુઓ તો ‘એતા કી પાર્થ્ક્ય કરતે નો?’

જન્મ વખતે જેનું રડવાનું પણ ‘પંચમ’ સૂરે હતું એવું એમના બાબા સચિને તો કહી નાખ્યું. પણ પછી એમનું હસવું-રડવું-ખાંસવું-બગાસવું-બોલવું-ગડબડવું વિશે જે ઈતિહાસકારોને માહિતી હોય તે ગાઈડ કરી શકે. મેં એમાં કોઈ સર્ચ-રિસર્ચ કર્યું નથી. એવું જોવામાં કોને ટાઈમ છે લ્યા ? આ એમના ‘કમ્પોસ્ટ’ ખજાનામાંથી ઊંચા આવીએ તો ને?

આ સચિન નામ જ એવું ભડાકેદાર છે જેની’અન્ડર’ ‘રાહૂલ’ પછી જ નીકળે છે. ફટકાબાજીની પણ હાળી કોઈ હદ હોય કે નહિ? એક પછી એક ગીતોમાં સિક્સરો ઠોક્યે રાખવાની?!?!?! એય પાછી રનીંગ ભાગીદારી ગુલઝારી હોય, કિશોરી હોય. માણસ છેલ્લે સુધી કેટલી ‘આશા’ઓ રાખે?
ખૈર, તમે જોયું?- અત્યાર સુધી મેં એના એકેય ગીતનો ઉલ્લેખ કર્યો? આમ કહેવા બેસું તો ક્ષણની વાત છે પણ તેમ કહેવા જાઉં તો વર્ષો વર્ષો વીતે…

પટેલ ‘પંચમ‘:

“તો હવે જાહેર જનતાને જણાવી દઉં કે…૨૭મી જુનને રાખો બાજુએ… ‘રાહૂલ ડે’વ તો દરરોજ મનાવાતો ઉત્સવ છે. ખુલ્લાં નેટે દરરોજ નાખો એનું પંચામૃત!”